Tomek

Od soboty 21 lutego nie mogę już usiedzieć w domu.

Słoneczko na niebie, no nie da rady trzeba nad wodę.

Pojechaliśmy z Piotrem na Odrę - na dwie godzinki posiedzieć sobie.

Ależ było cudnie.....

I tylko nadziwić się nie mogłem jak w takim miejscu może być 8 m głębokości między mną a tym drzewem i tego rzeka nie zasypie.

Na echosondzie ryby stały warstwami - pełno ryb, ale stały i nie jadły.

Trzeba sprawdzić, czy jeziorka też puszczają.

Środa, słoneczko - postanowiłem zrobić mały rekonesans ze spławikiem.

Laguna (no kocham ten patyk), przypon 0,12, haczyk "na cztery pinki", cztery pinki.

Pojeździłem od miejsca do miejsca i w końcu nadszedł zachód słońca. Zaczęły się pojawiać oczka i bąbelki.

Usiadłem z fotelem. Moja ulubiona zanęta do wody (żadna sypka, żeby było jasne).

Pół godziny i ....

 

25 lutego i proszę, co się pierwsze budzi do żarcia?

Karpie proszę państwa :), karpie.

Nie wiem jakim cudem na tym przyponie go dociągnąłem przez trzciny, ale jest.

I żywy wrócił do wody - bo ostatnio się strasznych rzeczy nasłuchałem o okolicznej "braci karpiowej".

Rozpropagowaliśmy nasz sport karpiowy, wielu teraz nad brzegami wyposażonych w odpowiedni sprzęt.

Dają radę wyciągać z wody, niestety wielu nie daje rady wypuszczać.

No w tym sezonie 21 lutego spotkałem nad wodą pierwszy namiot karpiowy i karpiarza - i od razu z daleka deklarował, że wypuszcza.

Teraz po tygodniu z dzikiej wody wyjmuję "kilówkę" - skoro przetrwała to coś tam jeszcze w wodzie pływa.

Choć trochę optymizmu na początek sezonu.

Tak swoją drogą - Panowie i Panie - nad wodę proszę :)

I życzę udanego sezonu i niezapomnianych wrażeń.